Η γνώμη μου. Προϊούσης της γενικότερης θολοκρίσης που διέρχεται, κι ειδικά στη συγκεκριμένη ηλικία (ποιός είμαι; τι κάνω; και τι διάολο έχει το πουλί μου;) σκέφτηκε μήπως υπάρχει κάποιο άλλο εναλλακτικό σενάριο ζωής για κείνον, πράγμα που αυτομάτως σήμαινε ότι δεν θα σε συμπεριελάμβανε. Είναι λοιπόν στην φάση του FOMO. https://www.businessinsider.com/why-we-experience-fear-of-missing-out-2018-4H σπασμωδική αυτή κρισάρα που σου πέρασε κολλάρο, λες και δεν επιλέγει εκείνος να χωρίσετε, που τον κάνει ταυτόχρονα να γεμίζει τύψεις, κάποια στιγμή θα κατακάτσει. Αν δεν γνωρίσει άτομο άλλο να τον συναρπάσει στο μεταξύ (ενδεχομένως με φρούδα αποτελέσματα), θα ξαναγυρίσει. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οι καταστάσεις FOMO ξαναπιάνουν τους ανθρώπους με μαθηματική ακρίβεια σε συγκεκριμένες φάσεις ηλικιακές και θα τον ξαναπιάσει, το δίχως άλλο, ακόμα κι αν μακροημερεύσετε. Αντέχεις να είσαι το αποκούμπι και να έχεις τη μόνιμη ανασφάλεια πότε επιτέλους θα νιώσει ότι είσαι το καλύτερο δυνατόν που του έχει συμβεί ώστε να παλουκωθεί δίπλα σου και να μην το ξανακουνήσει; Η αίσθηση ασφάλειας είναι ένας πολύ βασικός λόγος που οι άνθρωποι αναζητούν συντροφικές σχέσεις. Χωρίς αυτήν η σχέση μπορεί να είναι ερωτική (ερωτικότατη μάλιστα επειδή ο φόβος ανεβάζει την αδρεναλίνη και δημιουργεί έξαψη, κοινώς καψούρα) αλλά συντροφική δεν μπορεί να γίνει. Σκέψου τα όλα αυτά. Προσωπικά θεωρώ ότι έλαβες καλή συμβουλή στην προηγούμενη εξομολόγηση που έκανες. Θα είναι δύσκολο, αλλά και τα δύσκολα για τους ανθρώπους είναι. Μακάρι μόνον αυτά να ήταν...