Ένα χρόνο πριν φύγω για Ολλανδία και δεν είχα να πάρω παπούτσια στο παιδί μου για να καταφέρω να πληρώσω ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ για να μη μας τα κόψουν, και να με γαργαλουσες δε θα σου χαμογελουσα. Και μου φταιγαν ολα. Τώρα, που τα παιδιά μου έχουν από δύο ζευγάρια παπούτσια έκαστος, πληρώνω τα πάντα και μου περισσεύουν κι όλας, στο τσακιρ κέφι είμαι καθημερινά. Κι είμαι πιο ήρεμη κι από βουδιστή καλόγερο. Μην είσαι τόσο σκληρή με τους συμπατριώτες σου. Δε λέω ότι είμαστε οι καλύτεροι κι άλλος δεν υπάρχει, αλλά δεν είμαστε πια και ζώα.