Φυσικά και ξέρουμε.Και σαφώς είναι μια αξιολογοτατη επιστήμη, ΕΦΟΣΟΝ ασκείται από έμπειρους ανθρώπους. Δυστυχώς στην Ελλάδα, και δε φταίτε εσείς για αυτό, οι σχολές της ψυχολογίας είναι πολύ θεωρητικες, με πολύ μικρό διάστημα πρακτικής. Όμως, ενας σωστός ψυχολόγος δεν πρέπει να είναι ενας άνθρωπος για τα πάντα,αλλα πρέπει από νωρίς (και για εμένα θα έπρεπε να γίνεται εντός σχολής) να αποκτά μια εξειδίκευση (πχ στη γνωστική συμπεριφορική προσέγγιση κτλ)και μετά τη θεωρητική εξειδίκευση να αποκτά ποικίλη κλινική εμπειρία σε διάφορα περιβάλλοντα.Νοσοκομεια, φυλακές κτλ κτλ.Και αυτό να είναι υποχρεωτικό. Δυστυχώς αυτό που συμβαίνει είναι να κάνετε πρακτική λίγων μηνων και μετά να βγαίνετε ως θεραπευτές για πάσα νόσο και μαλακια ανοιγοντας όλοι ένα γραφειο. Έχουν έρθει πολλοι γονείς(δασκάλα είμαι)και μου εχουν πει πως εχουν παει σε ψυχολογους και όλοι τους δέχτηκαν ασχέτως με το αν είχαν εξειδίκευση η εμπειρία σε γνώσεις πχ μαθησιακών δυσκολιών,ΔΕΠ-Υ κτλ.Μαλιστα πολλοί δεν προχωρούσαν καν σε εμπεριστατωμένη ψυχολογική έκθεση παρά τους λέγανε ένα δεν έχει κάτι το παιδί. Σαφώς αρκετοί ψυχολόγοι αποκτούν την επιθυμητή εξειδίκευση (πχ σχολικοί ψυχολόγοι κτλ.) η στη βάση συγκεκριμένων ππροσεγγισεων, όμως τίθεται το θέμα της κλινικής εμπειριας. Η ψυχολογία είναι τεράστια επιστήμη και αν θες όντως ν βοηθήσεις πρέπει να εστιάσεις κάπου κ να αποκτάς συνεχώς κλινική εμπειρία σε αυτό που επέλεξες να εστιάσεις. Ελάχιστοι όμως εστιάζεται.Εχω ασχοληθεί όπως όλοι οι παιδαγωγοί κυρίως με αναπτυξιακή και κοινωνική ψυχολογία και μόνο αυτά αρκούν για να πω πως είναι μια χαώδης επιστήμη.