απο οτι καταλαβαινω,φοβασαι πως μπορει να γινει επικινδυνο για αλλα παιδακια..εχει μεγαλη σημασια η ηλικια του παιδιου. οσο νεοτερο τοσο μεγαλυτερες οι πιθανοτητες επιτυχιας μιας παρεμβασης.αν ειναι διεγνωσμενο το παιδι, χρειαζεται ειδικη συμβουλευτικη, και οχι ερασιτεχνισμους.αν ειναι θεμα κοινωνικων δεξιοτητων, θελει υπομονη και χρονο, ενω, αν μεταφερει ενδοοικογενειακα συναισθηματα η εικονες, θελει ηρεμια, οχι πανικο, αποφασιστικοτητα, οτι οι πραξεις, καποιες πραξεις ειναι απαραδεκτες και οχι το ιδιο το παιδι, θελει αμεση επικοινωνια, στο επιπεδο του, θελει να νοιωσει ασφαλεια και οχι εκδικητικοτητα..;ακομα, οπως ολα τα παιδια, θελει την προσοχη.οσο γνωριζει οτι το προσεχουν και το αγαπουν σε ενα ελευθερο και ασφαλες περιβαλλον, θα μαθαινει να διαχειριζεται ολο και καλυτερα το θυμο και την οργη που περιγραφεις.μακαρι να πανε ολα καλα.να ξερεις ομως πως για να κερδισεις την εμπιστοσυνη του,προηγουμενως θα σε δοκιμασει..