Κορίτσι μου ξέρω τι είναι να χάνεις το στήριγμα της γιαγιάς...Αν κ όχι ορφανή ,παιδί χωρισμένων γονιών....Με φρόντισε η γιαγιά μου στην παιδική ηλικία...Και οι γονείς μου με αγαπούν μόνο που η αγάπη της γιαγιάς ήταν ανιδιοτελής... Χωρίς εγωισμό,(του να σε χειρίζονται) ότι τώρα που μεγάλωσες πρέπει να μου παρέχεις εσύ<<φροντίδα>> γιατί μου το οφείλεις... Ηθική υποστήριξη δεν είχα ποτέ ώστε να μου δημιουργηθούν πολλά ψυχολογικά λόγω αυτής της έλλειψης,της αδιαφορίας... τέλος πάντων.. Είσαι πολύ νέα αλλά ομως ώριμη ν' αποφασίζεις για την ζωή σου...Μην νομίζεις ότι υπάρχει κάποιος σαν απο μηχανής θεός...που θα μας πάρει από το χεράκι να μας βρει δουλειά,να μας παρηγορήσει ή ν' αλλάξει την τύχη μας...Μόνοι μας θα την βρούμε τον δρόμο τον τρόπο... Κυνήγησε την τύχη σου ..!τελείωσε το σχολείο...αν δεν έχεις τελειώσει... βρες μια ειδικότητα σε επαγγελματική σχολή στον ΟΑΕΔ ή σε δημόσιο ΙΕΚ...Ή ότι επιθυμείς να σπουδάσεις...Ψάξε βρες ανθρώπους με παρόμοιες ανησυχίες....Κάποιος/α θα σε ενθαρρύνει να βρεις τον δρόμο μου...Καλό όμως να βρεις κ ένα ειδικό ψυχικής υγείας...Θα ήταν ο πιο κατάλληλος να σε κατευθύνει πως θα διαχειριστείς αυτή την κρίσιμη καμπή της ζωής σου... Εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη...Αν μπορώ να βοηθήσω κάπου να στείλω e-mail να επικοινωνήσουμε...Εύχομαι ολόψυχα να σου πάνε όλα καλά..!! Καλή δύναμη!
