Μα πολλές φορές αυτοί που καταλήγουν να συμπεριφέρονται χειρότερα, στις αρχές έχουν μια πολύ όμορφη συμπεριφορά, μοιάζουν με φλωράκια (που δεν το ΄χω καθόλου για κακό) και ξεδιπλώνουν τις χάρες τους σταδιακά και μεθοδικά ενώ αρχικά σου πλασάρονται σαν καλόπαιδα. Όταν μεγαλώνεις κι έχεις καεί, δεν είναι ότι απαραιτήτως εκτιμάς κάτι που δεν έβλεπες, αλλά μαθαίνεις να διακρίνεις καλύτερα το επίπλαστο που κρύβει δόλο και την αυθεντική καλή πάστα του άλλου. Τώρα πχ, άμα αρχίζει κάποιος να δηλώνει σοβαρά πόσο καλό παιδί είναι και πόσο αδικήθηκε κτλ προσωπικά ξέρω ότι πρέπει να την κάνω αμέσως. Χωρίς μισή ματιά πίσω.