Νομίζω ότι το βαθύτερο πρόβλημα, ποιά είναι η γενεσιουργός αιτία, ούτε που ξύθηκε η επιφάνειά του...Είναι τόσο τεράστια η πίεση από την κοινωνία και την ποπ κουλτούρα για τις γυναίκες να "διαθέτουν" κάποια "σχέση", που θα πιαστούν από το οτιδήποτε για να το ονειρευτούν, να το διεκδικήσουν, να το αξιώσουν και να το πιστέψουν ότι υφίσταται. Ακόμα κι όταν δεν υφίσταται. Κάθε φορά που εδώ μέσα αναφέρετε την φράση "καλύτερα ξεσκόνισε το ράφι" να ξέρετε ότι δημιουργείτε τις προϋποθέσεις για να πιαστεί κάποια γυναίκα στα δίχτυα της παραπάνω πλάνης. Να πιστέψει ότι οι δυο κουβέντες που ανταλάσσει στο messanger ή στο irc αποτελούν "σχέση", κι ας μην έχει δει δια ζώσης τον άλλον ποτέ. Ότι τα χρόνια πολλά που της έστειλαν είναι εκδήλωση μεγάλου έρωτα κι ότι το like στο τραγούδι που έβαλε από το youtube είναι απευθείας πέσιμο. Επιπλέον η τεχνολογία έχει τόσο αλλάξει (κι όχι απαραίτητα για κακό) τον γενικότερο τρόπο του σχετίζεσθαι, που η επικοινωνία μέσω αυτής έχει αναβαθμιστεί σε σημειολογικό δείκτη. Επομένως είναι απόλυτα αναμενόμενο ότι η ψηφιακή συμπεριφορά θα ερμηνευτεί, όπως ερμηνευόταν άλλωστε κι η "καντάδα" κάτω από το μπαλκόνι της Ιουλιέτας τον 16ο αιώνα, ή τα ποιήματα της Πολυδούρη στον Καρυωτάκη στις αρχές του 20ου αιώνα. Το ότι αλλάζει το μέσον δεν σημαίνει ότι η προαιώνια επικοινωνία του φλερτ έχει πάψει να υφίσταται. Το ότι παρερμηνεύεται αυτή η ψηφιακή επικοινωνία, τώρα, που όντως παρερμηνεύεται αγρίως, κι εκεί ακριβώς εστιάζει η εξομολόγηση, αυτό είναι σε άμεση συνάρτηση με το πρώτο ζήτημα που έθεσα! Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Αν θέλουμε επομένως οι κοπέλες να μην ονειροβατούν, να μην νομίζουν άλλα αντ'άλλων, πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε όλη την ποπ κουλτούρα που έχει δώσει έναν δυσανάλογο ρόλο στη "σχέση" για την αξία των γυναικών. Αυτό βέβαια δεν θα γίνει, επειδή χιλιάδες άρλεκιν, ταινίες, ψηφιακές σαχλαμάρες, δημοσιογραφίσκοι των οπισθίων, διαφημιστικές ομάδες δημιουργικού και λοιπά ασχολούνται και πληρώνονται για να συντηρούν αυτό το απατηλό όνειρο: δεν είσαι κάποιος μέχρι κάποιος να σε αγαπήσει. Τουλάχιστον ας το συνειδητοποιούμε το παραμύθι και να μην το καταπίνουμε αμάσητο. Disclaimer: Ο λόγος που εστίασα στις κοπέλες είναι επειδή η κοινωνική πίεση του σχετίζεσθαι είναι μεγαλύτερη σε κείνες μεταξύ 20-40, που είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Για τους άντρες πρέπει να παρέλθει μια σεβαστή ηλικία (τα 40) ώστε να νιώσουν την ανάλογη πίεση, και πάλι είναι ελαφρύτερη. Στην εξίσωση ΔΕΝ έχω βάλει καθόλου την φυσιολογική και απολύτως σεβαστή και κατανοητή επιθυμία κι ανάγκη, και των δύο φύλων, για ερωτική επαφή, επειδή η ερωτική επαφή δεν έχει ανάγκη της οριοθέτησης του "σχετίζεσθαι" με όρους ποπ κουλτούρας ώστε να καταξιωθεί. Είναι ήδη πολύ υποβαθμισμένη από το περιρρέον σύστημα (που μόνο μέσα στο πλαίσιο της σχέσης την καθαγιάζει ως επισφράγιση της ακριβώς) ώστε να μην αποτελεί αντικείμενο ονειροφαντασίας: καμμία δεν πλανάται ότι την ποθούν και την ορέγονται και απογοητεύεται που αυτό δεν συμβαίνει τελικώς. Κατανοεί άριστα κάποια αν την ποθούν και την ορέγονται, ή αν δεν την ποθούν κι ορέγονται, στο άλλο επίπεδο είναι που πάσχει η κατανόηση, για τους λόγους που ανέλυσα διεξοδικά.
