Για κάτι που ξεκινάει εμβριθώς να αναλύσει ένα σύνθετο φαινόμενο, έχω την αίσθηση ότι το υπεραπλούστευσες. Πρώτ'απ'όλα, σαφώς και υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ περιπτώσεις μεγαλύτερων γυναικών σε σχέσεις με μικρότερους άντρες. Μόνο που δεν τις βλέπεις εκεί έξω επειδή κρατιούνται κρυφές, λόγω κοινωνικού ταμπού: εφόσον δεν θα καταλήξουν σε τεκνοποίηση κατά πάσα πιθανότητα τι στο καλό κάνουν μαζί; Έτσι σκέφτεται ο κόσμος. Τις μαθαίνεις μόνο όταν είναι στον ευρύτερο κύκλο σου. ;)Kατά δεύτερον σου διαφεύγει μου φαίνεται ο βαθύτερος λόγος που τα μεγαλύτερα άτομα αναζητούν μικρότερα και τα μικρότερα αναζητούν μεγαλύτερα. Δεν ειναι θέμα αυτοπεποίθησης ή άνεσης, ούτε daddy issues υποχρεωτικά. Ο μικρότερος αναζητά ένα δάσκαλο, να μετουσιώσει την εμπειρία του άλλου σε γνώση δική του. Θέλει να ζήσει τις χίλιες ζωές που δεν έχει ακόμη ζήσει. Μέσω των εμπειριών του άλλου, των αφηγήσεων του άλλου, της διαφορετικής προσέγγισης σε ανθρώπους και πράγματα ζει παραστάσεις που διαφορετικά δεν θα ζούσε σε αυτήν την ηλικία. Ο νέος από την άλλη λειτουργεί ως μπαταρία για τον μεγάλο. Αυτή η αφέλεια που αναφέρεις, αυτή η πολύτιμη αθωότητα, που κάποια στιγμή η ζωή παίρνει ένα μεγάλο σφουγγάρι και στην σβήνει από το βλέμμα, είναι κάτι το απίθανα ελκυστικό, το απίθανα *νοσταλγικό*. Μέσω του νέου ζεις μια δεύτερη νεότητα. Ακριβώς το ότι δεν έχει τις ίδιες έγνοιες, τις ίδιες εμπειρίες, τις ίδιες απογοητεύσεις, τα ίδια άγχη, κάνει τα δικά σου να ξεθωριάζουν...έστω και προσωρινά. Για τους λόγους αυτούς οι σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας είναι δημοφιλείς, και θα συνεχίσουν να είναι δημοφιλείς αλλά κοινωνικά κατακριτέες. Επειδή δεν συγχωρούμε ούτε στη νεότητα να χάσει έτσι ακόπιαστα την αθωότητά της και να κερδίσει εμπειρία δίχως να δώσει αίμα, ούτε στο "γήρας" να απαρνηθεί το χρέος που έχει να πληρώσει στο ταμείο για όσα έμαθε στην διαδρομή...