Kαταλήγουμε ότι η οπτική των άλλων πάνω στο άτομό μας είναι μια αντανάκλαση όσως ανεπίγνωστα έχουν αφομοιώσει παιδιόθεν. Κι ότι αν θέλουμε να "παίξουμε" με τους κώδικες αυτούς για να επιτύχουμε δικά μας προσωπικά στοχευμένα αποτελέσματα μπορούμε να το πράξουμε, και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, ωστόσο η συνειδητοποίηση αυτής της χειριστικότητας αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα. Η ερωτώσα νομίζω αυτό ακριβώς έπαθε. Έμεινε με μια αίσθηση "καλά, τόσο ρηχότης; τόσο ματαιότητα;" Ανακαλύπτει την περιλάλητη "θηλυκότητα" της, είναι σε αυτήν την ηλικία, από τα συμφραζόμενα. Η οποία θηλυκότητα βεβαίως είναι ένα κατασκεύασμα στην κωδικοποίησή του (όπως άλλωστε κι η αρρενωπότητα) μιας και διδασκόμαστε τα σημεία της κοινωνικά ήδη από παιδιά. Όσο τουλάχιστον συνειδητοποιούμε σε ποιό βαθμό κάνουμε πράγματα προς την κατεύθυνσή αυτή, έχουμε δηλαδή εμείς τον έλεγχο της εικόνας μας και του πώς μας κάνει να αισθανόμαστε, ΟΚ, δεν πειράζει τόσο. Το πρόβλημα είναι αν αφεθούμε να παρασυρθούμε χωρίς να αναλύσουμε τις βαθύτερες αιτίες, γιατί τότε ενδέχεται να αλλοτριωθούμε. Επομένως τέτοια ερωτήματα είναι πάρα πολύ ιντριγκαδόρικα για περαιτέρω σκέψη και καλώς ετέθησαν.