Η αληθεια ειναι οτι αγγιζεις ενα μειζον θεμα. Θεωρω πως ολοι οι ανθρωποι εστω και μια φορα στη ζωη τους, εχουν αισθανθει ετσι.. Υπαρχουν και αλλοι ομως που αισθανονται πολυ πιο συχνα μονοι. Που τους πνιγει αυτο το συναισθημα. Και αυτο οφειλεται σε πολλους παραγοντες, δεν φταιμε παντα εμεις σε αυτο. Ειναι οι ρυθμοι της ζωης που εχουν γινει τοσο γρηγοροι, οι υπεχρεωσεις που ειναι πολλες και τα προβληματα που καθημερινα μας πολιορκουν απο παντου.. Οπως πολυ σωστα λες ενω μπορει καποιος να ειναι κοινωνικος (σε φυσιολογικα επιπεδα, οχι παρτυ ανιμαλ) να μιλαει με συναδελφους η με ατομα στο γυμναστηριο κτλ αλλα αυτο μενει εκει. Μετα ολοι χανονται.. Το γιατι και εγω δεν μπορω να στο απαντησω με σιγουρια. το ψαχνω ακομα. Ισως επειδη εχουν αλλες παρεες, λιγο χρονο, αλλα ενδιαφεροντα η απλα αλλες προτεραιοτητες.. Γενικα ομως ειμαι της αποψης οτι τους ανθρωπους που θελουμε στη ζωη μας, τους επιλεγουμε, δεν μας επιλεγουν. Σημερα βλεπουμε ανθρωπους να βγαινουν εξω, να βγαζουν μια φωτο για να την ανεβασουν στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης (για να δειξουν ποσο σουπερ περνανε) και μετα ολοι καθονται σε ενα τραπεζι ο καθενας κολλημενος στην οθονη του κινητου του... και αυτο μοναξια ειναι! Η χειροτερη κατ' εμε! Να εισαι με ανθρωπους που δεν σε συνδεει τιποτα ουσιαστικο, που δεν εχεις τιποτα να πεις.. και να εισαι καπου, ενω πραγματικα θα ηθελες να εισαι καπου αλλου. Η Προσδοκια του να εχουμε κοντα μας θετικους ανθρωπους, πραγματικους φιλους που να νοιαζονται, να βγαινετε να περνατε ομορφα, να μιλατε για χαζα καθημερινα πραγματα, να πατε μια εκδρομη, μερικες φορες φανταζει ουτοπικη... οι οθονες εχουν αντικαταστησει τους ανθρωπους, και εχουν γινει οι ''καλυτεροι'' ''φιλοι'' μας!