Αυτό το κείμενο είναι ωραίο,λέει αλήθειες που πονάνε πολλούς γύρω μας,θα συμφωνήσω σε όλα και θα πω πως τα καταλαβαίνω,υπάρχει όμως και κάτι ακόμα..Η αλλοίωση...Είτε είσαι σε σχέση,είτε όχι,είτε είσαι παντρεμένος/η με παιδιά ή και χωρίς,θα έρθει η μέρα που θα καταλάβεις ότι σκληρυνες,δε θα θες άλλο,δε θα θες ψεύτικες φιλίες,ανούσιες κουβέντες,βαρετές συμβιώσεις.Τοτε θα αναπολείς/Ω και η ευχή που θα έδινα είναι μέχρι τότε να έχεις προλάβει να ζησεις,χωρίς να μετρήσεις,χωρίς να βάλεις μπροστά στη λογική...Έχω ένα φίλο,μου εκμυστηρεύτηκε πως αγαπάει μια κοπέλα που έφυγε στο εξωτερικό.Ειναι μικρός,25αρης...Του είπα φύγε,πήγαινε να τη βρεις,(λεφτά έχει)εδώ δε σε περιμένει τίποτα,πάνω κάτω τα ίδια,φύγε να ζησεις...