Ισως επεσες σε καλο εργοδοτη. Ισως να ειναι ετσι τα πραγματα στη Γερμανία.Απο προσωπικη εμπειρια και παλι: Αρκετές φορες που το συζητησα, ήταν σαν να μπήκε απο το ενα αυτι του εργοδοτη μου και να βγηκε απο το άλλο. Για ποιον νομο μιλας; :)Το χειροτερο, ειχα αναζητησει δουλεια και σε αλλη χωρα (Βέλγιο). Ζητησα να παω δοκιμαστικα για να δω πως ειναι τα πραγματα. Θα αντικαθιστουσα καποιον που θα εβγαινε στα 65 σε συνταξη.Συζητουσαμε αρκετα ωσπου σε καποιο σημειο εφτασε η κουβεντα στο φαγητο. Με ρωτουσε ποτε τρωω μεσα στην ημερα. Μετα αρχισε να μου λεει οτι το βραδινο ειναι ιερο γευμα, γιατι ηταν για εκεινον η μοναδικη ευκαιρια να δει και να μιλησει με τη γυναικα του. Γιατι στη συνεχεια, συνεχιζε τη δουλεια απο το σπιτι οπως μονο ο φοβερος εργοδοτης του του επιτρεπει! Αυτα στα 65.Η γραμματέας του διευθυντη, εστελνε mail για να μου κλεισει διαμονη 12.30 το βραδυ, στο ξενοδοχειο με κοινοποιηση σ'εμενα.Μου προτειναν μαλιστα τη θεση. Ακομα πιο απελπιστικά, μια Κυριακη βραδυ 23.15 πηρα ενα mail απο το HR (γραφειο προσωπικου) για καποια χαρτια που μου χρειαζονταν. Και για μια επιπλεον - τυπικη - συνεντευξη με τη διοικηση του οργανισμου γιατι η θεση που μου προτειναν ηταν εφ ορου ζωης (η οπως αλλιως το λενε).Καπου εκει διαπιστωσα οτι δε θα μπορουσα να ζησω καπως ετσι για το υπολοιπο της "ζωης" μου. Ισως ο αλλος να ηταν τυχερος και τουλαχιστον να προλαβε να κανει οικογενεια. Για εμενα απλα δε θα ηταν στα πλανα.Ισως να εισαι πιο τυχερη. Πολυ πιθανο Γερμανια να ειναι αλλιως.