Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε για την πραγματικότητα που είναι κόλαση, για την ανθρώπινη μοναξιά , για μια αυτοαπομόνωση ατόμων που δέχτηκαν πολλά χαστούκια από τη ζωή ,για τους άσχημους και τους φτωχούς που μας προκαλούν να τους λυπηθούμε(χωρίς παρεξήγηση).Σε ολόκληρη τη ζωή μου, δεν έχω γνωρίσει έναν πραγματικά άσχημο άνθρωπο. Δε ξέρω καν τι θα μπορούσε να οριστεί ως άσχημο.(Ίσως και από επιλογή να μην υπάρχει στον τρόπο που επιλέγω πια να αντικρύζω τον κόσμο). Πηγή: www.lifo.grΚανένας άσχημος και φτωχός δεν σε προκαλεί να τον λυπηθείς. Κι επειδή όλα τα παραπάνω που γράφεις είναι πράγματα που τίθενται εδώ μέσα στις εξομολογήσεις, μπορείς να σταματήσεις να τις διαβάζεις αν το συμπέρασμα που βγάζεις είναι αυτό που γράφεις και σε ''ενοχλεί''.Οι άσχημοι και φτωχοί απλώς ανέφεραν εδώ μέσα ότι έχουν το γνώθι σαυτόν και ξέρουν πώς είναι ο κόσμος εκεί έξω. Κι αφού μιλάς για εδώ μέσα, ξέρεις πώς φέρονται στους άσχημους και φτωχούς. Ακόμα χειρότερα είναι εκεί έξω στην πραγματική ζωή. Δε σε προκαλεί λοιπόν κανείς να τον λυπηθείς, δεν ξέρεις και δεν σε ξέρει κανένας, κάτι ψευδώνυμα είμαστε εδώ μέσα κι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.Γιατί κούφια λόγια στήριξης λέμε όλοι πάμπολλα.Πράξεις κάνουν ελάχιστοι άνθρωποι.Τέλος, όσον αφορά αυτό το ''ρομαντικό ποιηματάκι'' περί άσχημων ανθρώπων που δεν υπάρχουν και όλα αυτά τα λουλουδένια που στην πραγματική ζωή δεν έχουν κανένα αντίκρισμα ένα πράγμα έχω να σου πω: Μπράβο σου που ξεπέρασες την κατάθλιψή σου, να είσαι καλά και να μην ξαναυποτροπιάσεις.Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να χάνουμε την επαφή μας με το ρεαλισμό και στο όνομα του να μην πάθουμε κατάθλιψη να επιλέγουμε να κάτσουμε πάνω στο συννεφάκι μας και να μην βλέπουμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι. Ένα σκοτεινό λαγούμι, ένα αφιλόξενο μέρος. Ακριβώς όπως τον βλέπω έξω από το παράθυρό μου κάθε πρωί στις έξι παρατέταρτο που σηκώνομαι καθημερινά για να πάω στη δουλειά.Κι αν είσαι και ολομόναχος στη ζωή, ξέρεις πως είναι άλλη μια μέρα που δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο να την ζήσεις.Κι όμως την ζεις, επιλέγεις να την ζήσεις γιατί έτσι είναι η ζωή, δεν επιλέγεις να την ''κάνεις'' παρά κάθεσαι και την υπομένεις. Τώρα το γιατί παραμένει άγνωστο. Και καλύτερα να παραμείνει έτσι, να μη μαθευτεί ποτέ το γιατί. Αν μαθευτεί, ίσως να αποκαλυφθεί ότι δεν υπάρχει κιόλας κάποιος λόγος.Όλοι κοιτάμε και ζούμε τη ζωή από το μέρος στο οποίο έχουμε τοποθετηθεί.Ωραίες οι χαρούμενες φουσκίτσες περί του ότι δεν υπάρχουν άσχημοι άνθρωποι, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και ''χορέψετε χορέψετε τα νιάτα να χαρείτε'' αλλά αν είσαι άνθρωπος που έχει μια στοιχειώδη επαφή με τον ρεαλισμό ξέρεις ότι δεν είναι έτσι.Και άσχημοι άνθρωποι υπάρχουν και φτωχοί και πάμφτωχοι και πάμπλουτοι και κάποιοι που απορρίπτονται και δεκτικοί και καλοί και κακοί και πολύ κακοί κι απ' όλα.Σίγουρα εγώ, ενδεχομένως κι εσύ είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα από κάποιον άστεγο κι απόκληρο.Ο άστεγος κι απόκληρος είναι ίσως σε ''καλύτερη μοίρα'' από κάποιον ήδη νεκρό. Με την έννοια ότι εξακολουθεί να ζει και η ζωή είναι δώρο και όλες αυτές τις χαρούμενες παρλαπίπες που καταπίνουμε για να αντέχουμε και να συνεχίζουμε να ζούμε.Κάποιος άνθρωπος μόνος είναι σε ''καλύτερη μοίρα'' από κάποιον που ζει σε οικογένεια που δεν τον αγαπά. Ή με ανθρώπους γύρω του που αδιαφορούν και τον μισούν και του συμπεριφέρονται άσχημα.Κάποιος άνθρωπος όμως που έχει ανθρώπους γύρω του είναι και σε καλύτερη μοίρα από κάποιον που ζει χρόνια ολομόναχος.Κάποιος υγιής είναι σε καλύτερη μοίρα από έναν άρρωστο.Κι ένας άρρωστος όμως μπορεί να είναι σε καλύτερη μοίρα από κάποιον υγιή γιατί μπορεί να έχει όλα τα εφόδια (υλικά και συναισθηματικά) για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την αρρώστια του.Εφόδια που μπορεί να μην τα έχει και να μην τα αποκτήσει ποτέ κάποιος υγιής θεωρητικά που τρέχει για το μεροκάματο αποκαμωμένος όλη μέρα.Κάποιος που είναι σε τραυματική ερωτική σχέση είναι σε χειρότερη μοίρα ίσως από τους ολομόναχους.Αλλά και οι ολομόναχοι πάλι ίσως είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα από κάποιον που ξυπνάει και αντικρίζει το χαμογελαστό (ή το μουτρωμένο) πρόσωπο ενός/μίας συντρόφου το πρωί.Είναι οι μικρές μας διαφοροποιήσεις που έχουμε οι άνθρωποι.Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε ζούμε συνολικά σε έναν απαίσιο κόσμο. Γι' άλλους λιγότερο απαίσιος και περισσότερο υποφερτός και γι' άλλους λιγότερο.