Δεν τίθεται θέμα επιλεκτικότητας, αλλά διπλωματίας. Εντάξει, ο καλός είναι καλός και τον θέλουμε στη ζωή μας. Οι άλλοι όμως που αναφέρεις, οι σκάρτοι που λες, δεν είναι ανάγκη να ξέρουν ότι δεν τους γουστάρεις.Μπορεί να θεωρείται υποκριτικό να τους μιλάς/χαιρετάς ή γενικότερα να τους συναναστρέφεσαι, αλλά πραγματικά χρειάζεται να το κάνεις.Σκέψου ότι αυτοί μπορεί να είναι συγγενείς (όλοι έχουμε τέτοιους), ή να είναι συνάδελφοι (απ'αυτους κι αν έχουμε!), που "αναγκαστικά", ας πούμε, θα τους φας στη μάπα. Τι θα κερδίσεις αν τους δείξεις την αντιπάθειά σου ή έστω περιφρόνηση; Τίποτα.Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους βάλεις απέναντί σου και γνωρίζοντας αυτοί τα αισθήματά σου για εκείνους να σε περιμένουν στη γωνία, να σου επιτεθούν, να γίνουν εχθροί σου.Ενώ έτσι, ανυποψίαστοι και χαλαροί, θα σε χαιρετάνε και αυτοί, χωρίς να σε ενοχλούν, μιας και σε θεωρούν φίλο ή δικό τους άνθρωπο.Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Εδώ αναφέρομαι μόνο σε εκείνους που είναι απαράδεκτοι αλλά δεν μας αγγίζουν προσωπικά, δεν μας κάνουν κακό. Όσον αφορά τους άλλους, που πραγματικά μας ενοχλούν, καλό είναι να τους δείχνουμε και λίγο τα δόντια μας από νωρίς, ώστε να μην αφήνουμε περιθώρια για περαιτέρω "ενοχλήσεις".Αυτή είναι η άποψή μου για το θέμα, την αφήνω κάπου εδώ.Να είσαι καλά και να θυμάσαι: ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ.