Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο (της δυσφορίας προς τους μεγαλύτερους) απορρέει εν μέρει από την μετατόπιση του φόκους της κοινωνίας από την μεγαλύτερη ηλικία (εμπειρία) στην νιότη (ενέργεια). Παλιά οι νέοι ανυπομονούσαν να μεγαλώσουν, για να αναλάβουν τις ευθύνες και τις απολαβές που απέρρεαν από αυτές τις ευθύνες. Τώρα οι μεγάλοι μπεμπεκίζουν για να δείξουν κουλ και "μέσα στα πράγματα" κι η εφηβεία έχει παραταθεί περίπου μέχρι τα 40.Η εμπειρία στον καιρό του internet θεωρείται περιττή, όλα βρίσκονται με το πάτημα μερικών κουμπιών, επομένως οι μεγαλύτεροι θεωρούνται άχρηστοι και δυσάρεστοι. Ζούμε εποχές μεγάλου ageism! Eίναι ο τελευταίος -ισμός που δεν λέει να καταπέσει. Kαι βίρα τι θα γίνει, δεδομένης της αυξανόμενης γήρανσης του πληθυσμού...