Δεν ήθελα να επιμείνω, επειδή είσαι φορτισμένη, και το συμπονώ όσο δεν φαντάζεσαι, κι έχεις και δίκιο επειδή η συγκεκριμένη περίπτωση γειτόνων είναι προβληματική γενικότερα, το αναφέρω μονάχα για να υφίσταται γις τους υπόλοιπους που διαβάζουν. Όπως κάποιος άρρωστος ενήλικος δεν αναφέρει κάτι για την προσωπική του ζωή σε αγνώστους, για να μην τον λυπούνται, επειδή δεν επιθυμεί, ούτε επιδιώκει τον οίκτο, το ίδιο κάνουν και αρκετοί γονείς παιδιών με διαταραχές διαφόρων τύπων: δεν ανακοινώνουν στον κόσμο ότι το παιδί τους έχει κάποιο ειδικό ζήτημα, για να μην το λυπούνται και του φέρονται με οίκτο. Και για να μην το στιγματίζουν...γιατί μετά θα είναι για πάντα δαχτυλοδεικτούμενο "το προβληματικό". Έχουμε προχωρήσει πολύ αλλά δεν έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μην μας κάνει καμμία αίσθηση.Γιατί τείνουμε να ξεχνάμε ότι τα σημερινά παιδιά κι οι έφηβοι, που με τόση άνεση ανεβάζει-κατεβάζει κακομαθημένα/παραμελημένα/ανεύθυνα αρκετός κόσμος, και δεν αναφέρομαι σε σένα Die_another_day, έχουν ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ μιας κοινωνικής ευαισθητοποίησης που παλαιότερα παιδιά κι έφηβοι δεν είχαν ούτε στην πιο τρελή τους φαντασία ονειρευτεί! Άπαξ και διέφερες τότε, πάει, ήσουν ο τρελός του χωριού. Σου πετούσαν πέτρες και γελούσαν μαζί σου. Ενίοτε σε διώχναν κι απ'το χωριό κακήν κακώς...Ξαναλέω, δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση, που ασφαλώς οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες λόγω πολύ σοβαρής αιτίας για την ενόχληση, και λόγω πολυπαραγοντικότητας του ζητήματος. Μιλάω γενικότερα.
