«Θα θελα τόσο πολύ να σ’εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη, σαν μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν’αρχίσω ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα»,«Συλλέγω το πιο σκληρό και σπάνιο πράγμα του κόσμου, στιγμές».«Γι’αυτό όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω πού να πετάξω… κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές… τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές… σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια…Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν, όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι απ’ αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα».