Εν πρώτοις, έχεις ένα δίκιο: δεν είναι το ίδιο να συγκρίνουμε έναν παραπληγικό με έναν που απλά δεν του έκατσε η κοπελίτσα από απέναντι και κλαίγεται, είναι ασύγκριτα (και ανόμοια) μεγέθη.Σε κάθε περίπτωση, όσοι περνάνε μοναξιά και μάλιστα επί μακρόν, χωρίς καμία προοπτική αλλαγής, είναι και οι ίδιοι ''ασθενείς'' και ''κινδυνεύουν. Διάβασε το παρακάτω link και τα ξαναλέμε. https://www.huffingtonpost.gr/2017/08/07/life-ygeia-monaksia-odhgei-se-prowro-thanato-perissotero-apo-thn-paxysarkia_n_17695002.html