Αυτά που αναφέρεις είναι στο επίπεδο της εκλογίκευσης. Όταν υπάρχει ερωτική έλξη κι έρωτας το υποκείμενο τείνει να εξιδανικεύει το αντικείμενο της έλξης. Το βρίσκει τέλειο, υπέροχο, αναμορφώσιμο τέλος πάντων και βάζει τον εαυτό του στο ρόλο του σωτήρα. Δηλαδή όχι μόνο προκύπτει ηδονή από την θεώρηση του άλλου, αλλά προκύπτει ηδονή κι από το πώς βλέπει ο ερωτευμένος τον εαυτό του τον ίδιο. Εξηγεί τέλεια και πώς υπάρχουν γυναίκες που στέλνουν ερωτικά γράμματα σε καταδίκους φυλακών, βιαστές, δολοφόνους κλπ. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι με την αγάπη τους θα τον αλλάξουν...