Και εμείς είχαμε πρόβλημα. Γιατί τα πεθερικά ήθελαν κτήματα και τραπεζώματα γκράντε -- σε συνδυασμό βέβαια με τα καλαματιανά και τα ηπειρώτικα (ενώ οι γονείς μου προτείναν μέχρι και ταβερνούλα) αλλά τα 20 ευρώ το άτομο στην Αθήνα σε κτήμα τους φάνηκαν πολλά. Τελικά τα πληρώσαμε μόνοι μας, ακόμα και το νυφικό μου (φτηνούλι αλλά όμορφο) και όλα, και από τα δώρα βγάλαμε και ένα πολύ καλό κέρδος. Δεν μας κόστισε δηλαδή ο γάμος στη τελική.Αν και το ευχαριστηθήκαμε πολύ και με τους φίλους μας ρίξαμε τρελλό χαβαλέ, θεωρώ ότι δεν αξίζει η όλη φασαρία για ένα βράδυ πάρτυ. Εκκλησάκι με πέντε φίλους, άσπρο απλό φουστανάκι και φαγητό μετά στη θαλασσίτσα. Αυτό ήταν το όνειρό μου εμένα. Να είναι καλά η πεθερά μου και οι νύφες μου που επέμεναν και τελικά πέρασε το δικό τους.Εν ολίγοις, για να μη πολυλογώ για τα δικά μου χάλια: Να τους γράψεις όλους και να κάνετε αυτό που σας ευχαριστεί. Κανείς κούκλα μου δεν θα το εκτιμήσει αν υποχωρήσεις. Τη ζωή σου δύσκολη θα την κάνουν με τις απαιτήσεις τους. Εσύ και ο άντραςσου και κανείς άλλος!!! Και δεν μιλώ μόνο για χαζοπράγματα όπως ένας γάμος, αλλά και σε όλα τα θέματα της ζωής σας.