Πόσο σε νιώθω... Και πόσο κρίμα ένα μυαλό σαν το δικό σου (γιατί είναι παραπάνω από προφανής η ευφυΐα και η ευαισθησία σου) να βασανίζεται από τα πρέπει και τη σαπίλα της κοινωνίας και του μικροαστισμού των άλλων. Δυστυχώς αν δεν βρεις μέσα σου το κουράγιο να επαναστατήσεις, θα βουλιάζεις καθημερινά σ' αυτήν την αυτολύπηση και την πνευματική απραξία. Προσπάθησε να βρεις την ομορφιά αρχικά μέσα σου και σιγά σιγά γύρω σου. Η φαντασία σου μπορεί να σε υψώσει πάνω από την ασχήμια και την πεζότητα. Και, πίστεψέ με, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που ζουν αυτήν την πραγματικότητα. Δεν το λέω για να σε παρηγορήσω γιατί δεν έχει νόημα. Μόνο επειδή σε καταλαβαίνω. Η δύναμη που υπάρχει μέσα σου, με λίγη πίστη εκ μέρους σου, μπορεί να σε λυτρώσει από την οκνηρότητα και την αβουλία. Υπάρχει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον σ' αυτό που σπουδάζεις, κι αν ψαχτείς με συγκεκρίμενες ιστορικές περιόδους (π.χ. μεσαιωνική Ευρώπη), ίσως ενθουσιαστείς. Ψάξε για το κάτι διαφορετικό στη βαρετή γνώση. Δες ντοκιμαντέρ ή ιστορικές ταινίες ως συμπλήρωμα στο διάβασμα. Και πίεσε τον εαυτό σου να ξαναγράψει και να ξανασκιτσάρει. Χρειάζεσαι όσο τίποτα την επιβεβαίωση από τον εαυτό σου ότι αξίζεις και έχεις δυνατότητες. Κάποτε το πίστευες, είμαι σίγουρη, αλλά το 'χεις λησμονήσει άθελά σου.