Δε νομίζω ότι μια στήλη σαν αυτήν θα σε βοηθήσει στο πρόβλημά σου. Για μένα η απόρριψη έστω από τον έναν γονέα είναι πολύ σημαντικό πλήγμα που προφανώς όσοι κρίνουν εκ του ασφαλούς λογικό είναι να νομίζουν ότι είναι μια εύκολη κατάσταση γιατί απλά δεν ξέρουν τι πάει να πει στέρηση αγάπης στην πιο κρίσιμη ηλικία. Και ειλικρινά καλώς δεν ξέρουν, αλλά ας μην πολυμιλάνε. Ομως, καλώς ή κακώς πρέπει να προχωρήσεις και να ξεγράψεις τον πατέρα σου. Αν συνεχίσεις να περιμένεις την δική του αποδοχή θα είσαι πάντα δυστυχισμένη. Αν αυτός μετανιώσει ειλικρινά κι αλλάξει γνώμη στο μέλλον, χρέος του είναι να κάνει ο, τι περνάει από το χέρι του για να σε προσεγγίσει και να σου δείξει έμπρακτα ότι είσαι σημαντική γι' αυτόν. Δεν είναι εύκολο, αλλά όταν μας απορρίπτουν καλό είναι για μας να μην τους υπολογίζουμε. Δεν είναι το ιδεατό αλλά κι ένα πόδι που σαπίζει θα το κόψεις για να επιβιώσεις!Πάμε παρακάτω, για μένα τα οποια περιττά κιλά είχα αφορούσαν ότι στην ουσία ήθελα να κρυφτώ και να έχω δικαιολογία ότι ο κόσμος δεν με θέλει για τα κιλά μου. Φοβόμουν μην μ' απορρίψουν κι οι άλλοι γι' αυτό που είμαι. Άσε δε που όλη η γλυκύτητα που μου έλειπε την κάλυπτα με γλυκά κι έτσι σταματούσα να κλαίω και τόσο.Σου λέω για μένα μόνο και μόνο γιατί μπορεί κι εσύ να έχεις κάτι κοινό και να σε βοηθήσει έτσι; Λοιπόν, με τ'αγορια πλην του φιλικού επιπέδου δεν ήμουν ποτέ άνετη για πάρα πολλά χρόνια. Οκ δεν το έριχνα στην απειρία μου αλλά στο ένιωθα άσχημη και χοντρή κι άρα ποιος θα με κοίταζε. Το πάλεψα αρκετά για να καταφέρω να βγω από το καβούκι μου και να μπορέσω να νιώσω φυσιολογική. Ερωτεύτηκα, δύο φορές κιόλας με αρκετά καταστρεπτικές συνέπειες. Προσπάθησα παραπάνω απ'οσο έπρεπε μαζί τους, πολύ παραπάνω κι αυτό σχετίζεται ως ένα βαθμό και με όσα πέρασα σαν παιδί κι έφηβη και το πόσο έχω συνηθίσει την απόρριψη, το λίγο κι ότι είναι φυσιολογικό να είναι όλα δύσκολα για μένα και να μου βγαίνει η πίστη για πράγματα που θα είναι αυτονόητα.Επειδή νιώθω ότι θες τόσο πολύ την αποδοχή κι αυτό θα σε κάνει εύπλαστη σαν ζυμάρι στα χέρια αυτουνού που θα σε κάνει να νιώσεις κάτι και νιώσεις ότι έστω και λίγο έχεις ανταπόκριση θα σε συμβούλευα να δουλέψεις όσο πιο πολύ μπορείς με τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να καταλάβεις ότι η σπουδαιότερη αποδοχή είναι αυτή που θα δείξεις εσύ η ίδια στoν εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο. Τώρα τον ταλαιπωρείς και δεν σου αξίζει να ξέρεις κι έχεις καταφέρει πολλά είτε στο αναγνωρίσει ο πατέρας σου είτε όχι. Μπράβο σου και ξέρεις ότι θα τα καταφέρεις. Ένα τελευταίο πράγμα και θα πάψω να φλυαρώ... Καμιά φορά ντρεπόμαστε για όσα νιώθουμε ότι υστερούσε και είμαστε ενοχικοί κι απολογητικοί σε όλους. Είναι λάθος. Να μην χαρίζεσαι όταν σε αδικούν και κυρίως να μην πιστεύεις ότι μόνο εσύ έχεις θέματα και πως θα σ' αντέξουν κι οι άλλοι είναι μια χαρά. Ξέρεις με πόση αδιαφορία τα πετάνε οι πιο πολλοί τα θέματά τους δεξιά κι αριστερά; Τέτοιοι θα είναι οι πρώτοι που θα σ' αμφισβητήσουν όπως ο πατέρας σου- τέτοια άτομα όμως δεν τα έχεις ανάγκη στη ζωή σου και σου εύχομαι να μην τα θελήσεις σαν κάποιες άλλες.
