Έχουν γράψει πολλά οι προλαλήσαντες αλλά νιώθω και γω την ανάγκη να σου γράψω. Πρέπει να βάλεις την σκέψη σου σε τάξη και να ξεκινήσεις με μικρά βήματα να βρίσκεις τον εαυτό σου. Η ψυχολογική υποστήριξη είναι πολύ σημαντική μετά από την απόρριψη του πατέρα σου. Σίγουρα μπορείς να έχεις δίπλα σου τη μαμά σου,κάποιον άλλον συγγενή ή μια φίλη. Ξέγραψε τον πατέρα σου. Τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε και όταν μιλάμε για μια τέτοια περίπτωση πρέπει να του κόψεις και την καλημέρα και να πορευτείς χωρίς αυτόν. Δεν τον έχεις ανάγκη. Δεν είναι κακό επίσης να επισκεφθείς κάποιον διατροφολόγο για τη δική σου αυτοεκτίμηση και μόνο. Μικρή δε σου άρεσε κάποιο άθλημα; όλοι γοητευόμαστε με κάτι. Ξεκίνα μια δραστηριότητα, γυμναστήριο, πήγαινε για περπάτημα και κλείσε αυτιά και μάτια σε όποιον σε κατακρίνει. Αυτή είναι μια δοκιμασία για να ορθοποδήσεις και πρέπει να σταθείς δυνατή. Τέλος, το ότι είσαι παρθένα δεν είναι απαραίτητα απωθητικό. Έχεις τη νιότη σου που σου επιτρέπει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου τώρα που μπορείς και να σταματήσεις την ηττοπάθεια. Είμαι 20 και γω και σου μιλάω σαν φίλη.. μην αφήσεις τον εαυτό σου.