Ποσο γλυκές αυτές οι σχέσεις μεταξύ παππού -εγγονού/εγγονής. Ειχα την τύχη να τους γνωρίσω όλους παππούδες-γιαγιάδες και να τους εχω δίπλα μου ανεξάρτητα από τους γονείς μου μέχρι και τα 25 μου χρόνια.Οταν πέθανε ο παππούς μου ένιωσα ένα κομμάτι μου να ξεριζώνεται παρα τα χρόνια του, αλλα επέλεξα να τον θυμάμαι παντα χαμογελαστό.Ένας ανθρωπος δοτικος και παρα πολυ εργατικός που ποτέ δεν είχε να πει άσχημη κουβέντα για κανέναν.Μια ζωή δίπλα στα παιδιά του και σε όλα τα εγγόνια του και αυτό είναι αρκετο ώστε να τον θαυμάζω για το έργο του.Με συγκινήσες να ξέρεις! Και το γεγονός ότι του μοιάζεις δεν μου κάνει εντύπωση. Και ο ξάδερφος μου είναι ίδιος με τον παππού μου.Και στον χαρακτήρα και στην εμφάνιση. Σαν πατέρας με γιο. Όσο για τα παλιά του ρούχα και αντικείμενα νομίζω πως καλά σου λένε οι γονείς σου. Φύλαξε τα και κρατα μόνο τις καλες αναμνήσεις από εκείνον.Να είσαι καλά και να τον θυμασαι παντα τον παππούλη σου!