Δεν σε ταμπελοποιω, κάνω διαπίστωση με τον πόθο να είναι λανθασμένη. Απόρριψη είναι, βέβαια, κι η απόρριψη πονάει. Πονάει περισσότερο όμως το συναίσθημα που σε κατακλύζει που δεν μπόρεσες (για Χ λόγους) να εκφράσεις όπως ήθελες. Δεν κλαίγεται "εγώ που τα έδωσα ολαααααα και πήρα τα τρία μου". Όχι, έχει μια αξιοπρέπεια αυτό που λέει. Μάλιστα διακρίνω απογοήτευση περισσότερο επειδή η επιλογή της σύμβασης αποκαθήλωσε το άλλο άτομο...αυτό πονάει ακόμα περισσότερο (σε κάνει να χάνεις και την ιδέα που είχες για τους λόγους που ερωτεύτηκες)Επίσης με άγγιξε η γραφή, γράφει καλά, δυνατά, με αμεσότητα. Με μια κάποια γενναιότητα. Εκτιμώ πολύ την γενναιότητα. Δεν πειράζει κι αν διαφωνούμε. Διάλογος γίνεται. Ο Άμλετ ήταν τυχαίο παράδειγμα, όχι σχετικό με την υπόθεση. Για να δείξω ότι