Πω, πω, φοβερό, ε;Εγώ πάλι σιχαίνομαι τους ανθρώπους που δίνουν στα μωρά τους, τεσσάρων ή πέντε ετών , από τόσο μικρά κινητό με πρόσβαση στο ίντερνετ.Και βλέπεις το μωρό να ουρλιάζει και να κλαίει αν του το πάρεις το κινητό μακριά κιόλας.Μια χαρά γαμάτα είναι τα καρτοτηλέφωνα. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα.Βάζεις την κάρτα σου, κάνεις το τηλεφώνημά σου και τέρμα. Και δεν αποβλακώνεσαι κιόλας όπως στα σμαρτφον , που περπατάνε όλα τα ζόμπι σκυμμένα στο σμαρτφον στο δρόμο και πάνε να πέσουν πάνω μας.Κάτι καμμένοι άνθρωποι που εξαρτούν τη ζωή τους από το μέσεντζερ, το βάιμπερ και τη κάθε μπούρδα.