Είναι πολύ δύσκολο να είσαι με εναν άνθρωπο που βλέπει τελείως διαφορετικά την ζωη..Εγω ξέρω ομως πως ο δικός μου άνθρωπος πέρασε υπέρσκληρες στιγμές με τις κρίσεις πανικού μου και την κατάθλιψη και με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα...Μου στάθηκε σε ολα και τα άντεξε ολα...Ξαναλέω θέλει πολλά αρχίδια να μείνεις δίπλα σε ανθρώπους σαν και εμας...Αλλα ήμαστε λουλούδια,που αν τα αγαπήσεις θα ανθίσουν....Και η αγάπη είναι το ποιο ωραίο φάρμακο....Ευχομαι να το βρεις...και αν τον αγαπάς πραγματικά κάποια στιγμή η ψυχούλα του θα είναι υγιείς και θα σε αγαπήσει με ολο του το είναι.:)
