Να απαντήσω κάπως αναλυτικά. Ή δεχόμαστε τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών, στο μέτρο που είναι επικαιροποιημένα και έχουν γίνει μετα-έρευνες, ή δεν τα αποδεχόμαστε. Αυτό που κάνουν ορισμένοι (όχι εσύ, γενικά μιλάω) να τα δέχονται σε ό,τι τους βολεύει δεν είναι κι η ορθολογιστικότερη προσέγγιση. Επομένως θεωρώ ότι έχει θέση να τα παραθέτουμε. Η "αγαμία", όταν δεν είναι συνειδητή επιλογή, καθώς κι η κακογαμία, πώς να το κάνουμε, δημιουργεί ennui. Δεν χρειάζεται ειδική επιστημονική τεκμηρίωση για να διαπιστωθεί ότι ο ερωτικά ικανοποιημένος άνθρωπος έχει πιο ισορροπημένη καθημερινότητα, μια ματιά στις Eξομολογήσεις εδώ μέσα το πιστοποιεί καθημερινά. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ταμπού να ειπωθεί ξεκάθαρα. Η καλή ερωτική ζωή συμβάλλει στην ποιότητα ζωής, όπως συμβάλλει η καλή διατροφή, το αισθητικά ανβαθμισμένο περιβάλλον, η πρόσβαση στην εκπαίδευση, η παροχή υπηρεσιών υγείας κλπ κλπ. Επειδή αρκετός κόσμος δεν επιδιώκει με την κατάλληλη μεθοδολογία, αλλά και εκλογικευμένη προσέγγιση, να βελτιώσει την ερωτική του ζωή, δεν υπάρχει λόγος να μην δεχόμαστε την πραγματικότητα και να διαιωνίζουμε καθησυχαστικές κουβέντες που δεν τους ωφελούν τελικώς πουθενά. Κάποιος το διατύπωσε, και παρόλο που το διατύπωσε παθητικοεπιθετικά, δίκιο είχε, δεν είναι ωραίο να λέμε στους άλλους "περίμενε και κάτι καλό θα γίνει" ενώ για μας ή τους δικούς μας ενεργοποιούμαστε να βρούμε τις λύσεις.Αυτό που φαίνεται να σε τσιγκλαει στην διατύπωσή μου (λέω φαίνεται, αν κάνω λάθος να με διορθώσεις!) είναι ότι ισχυρίζομαι ότι μια σεξουαλικά γεμάτη γυναίκα (προσοχή: δεν αναφέρομαι στον αριθμό των ερωτικών παρτνέρ*, αναφέρομαι στο "ηφαίστειο" που αναφέρθηκε)είναι καλύτερη σύντροφος τελικά.Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από την καλύτερη ανταπόκριση στο πάρε-δώσε με τον σύντροφο, στην εκατέρωθεν ικανοποίηση, στην εξωλεκτική επικοινωνία. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι το μόνο σημείο που μετράει σε μια σχέση, ασφαλώς οι άνθρωποι είναι πολυπαραγοντικά όντα, ωστόσο η επικοινωνία γίνεται ΚΑΙ μέσω σεξ. Πώς να το κάνουμε. Γνωρίζω από πολύ κοντά παράδειγμα γυναίκας παντρεμένης που είχε μόνιμο πρόβλημα σεξουαλικό με το σύντροφό της και είχε αντανάκλαση σε κάθε πτυχή της σχέσης. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση επειδή κρίνω πως έχει ενδιαφέρον. Η έμφαση στην λεκτική επικοινωνία είναι ένας τεράστιος ισχυρισμός της ποπ κουλτούρας (μέσω της ενίσχυσης της επιστήμης της ψυχολογίας και της αυτοβελτίωσης), όμως αυτό που παρατηρώ είναι ότι πολύς κόσμος δυσκολεύεται στην λεκτική επικοινωνία, και δυσκολεύεται ΠΟΛΥ, αφενός επειδή δεν γνωρίζει πώς να εκφράσει αυτό που νιώθει/θέλει/ενοχλείται (δεν έχουν όλοι ακονισμένες τις λεκτικές δεξιότητές τους κι η παρεξήγηση πάει σύννεφο), αφετέρου επειδή όσο και αν διατυπώνεται λεκτικά κάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει και αποδεκτό από την άλλη πλευρά! Αυτό το "πες του/της τι θέλεις" είναι καλό στα λόγια, θεωρητικώς, ωστόσο με το που θα ειπωθεί κάτι δεν σημαίνει κι ότι θα γίνει πράξη. Ουσιαστικά μάλιστα αφήνει το λεκτικοποιόν μέλος εκτεθειμένο σε μια συγκεκριμένη αντιμετώπιση: my way or the highway. Λέγοντας δηλαδή συγκεκριμένα "θέλω αυτό" ο άλλος πλέον αποκτά την εξουσία που του δίνεις να σου ανταπαντήσει "ή έτσι (δηλαδή χωρίς αυτό που θες) ή καθόλου". Μπορεί βέβαια και να μην ήξερε, να μην ρώταγε, να μην καταλάβαινε, να έπρεπε να του το κάνεις νια νια για να το καταλάβει, οπότε να έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα το να το πεις, συνήθως όμως οι απαιτήσεις επί των σχεσιακών είναι αντιληπτές έτσι κι αλλιώς εξωλεκτικά. Αν πρέπει να το κάνεις νια νια στον άλλον, κάθεσαι κι αναρωτιέσαι τι σκατά κάνεις με έναν άνθρωπο που δεν αντιλαμβάνεται λεπτές αποχρώσεις επικοινωνίας. (Τουλάχιστον προσωπικά έτσι θα το αναρωτιόμουν. Τα'χω με βλάκα; Τι διάλα κάνω με τον βλάκα;)Τα λόγια επομένως είναι ελαφρώς δίκοπο μαχαίρι. Επίσης δεν ξε-λέγονται. Άπαξ και κάτι λεκτικοποιηθεί, είναι εκεί έξω. Αποτελεί δηλαδή ένα είδος πράξης κι ο λόγος. Προκαλεί μεταβολές. Λέγοντας πχ. "θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά" δημιουργείται στον άλλον μια πολύ συγκεκριμένη προσδοκία. Αυτή δεν μπορεί να παρθεί πίσω. Το ίδιο κι αν πεις "δεν θέλω να έχουμε σχέση", δημιουργεί μια αρνητική προσδοκία. Η συγκεκριμένη κοπέλα που προσπαθεί με εξωλεκτικούς τρόπους να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο στην ζωή του άλλου προφανώς είναι ενήμερη αυτού που αναφέρω. Το αν αυτό ενοχλεί τον άλλον, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αν πρόκειται για ελαφριά χειριστικότητα εκ μέρους της, δηλαδή μέσω του ικανοποιητικού σεξ "να τον κρατήσει" (και σε αυτό μια κάποια συμπόνοια νιώθω) εναπόκειται στο άλλο άτομο της εξίσωσης να της εκθέσει τις αντιρρήσεις του. Οι οποίες αντιρρήσεις του προκύπτουν από την θεώρηση με την οποία την έχει κατατάξει αφενός, και με την ένταση με την οποία εκείνη έχει επιχειρήσει να γίνει μέρος της ζωής του αφετέρου. Δυστυχώς γι'αυτό το θέμα δεν μπορούμε να εκφέρουμε παραπάνω άποψη, επειδή αν πράγματι πρόκειται για εμμονική περίπτωση η κατάσταση δεν εμπίπτει στο πεδίο γνώσης μας ή αναφοράς μας (δηλαδή και διπλωματούχοι ψυχοθεραπευτές να είμαστε εκ του μακρόθεν διάγνωση δεν γίνεται).*όχι ότι έχει κι αυτό τόση σημασία όση του αποδίδεται, όμως ξεστρατίζει απο το θέμα, επειδή εδώ ετέθη το θέμα της θέρμης ("ηφαίστειο"), όχι της αριθμητικής εμπειρίας σε παρτνέρ.
