Κάποιος είχε πει ότι τρώμε ό,τι δεν ζούμε. Προσπαθούμε να καλύψουμε τα τεράστια κενά που έχουμε μέσα μας, τρώγοντας. Κι αυτό γίνεται ασυναίσθητα. Κι είναι φαύλος κύκλος. Τρώω γιατί δε μου αρέσει όπως είμαι κι όπως ζω, παίρνω κιλά και μισώ την εικόνα μου, θλίβομαι γι' αυτό και την ξαναπέφτω στο φαΐ.Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά αυτές οι καταστάσεις κινούνται από μέσα προς τα έξω. Συχνά δε πίσω από την πολυφαγία ελλοχεύει βαθιά θλίψη κι απογοήτευση. Το σίγουρο είναι πως αν η ίδια δεν το πάρει απόφαση να κάνει κάτι, ό,τι κι αν της πείτε εσείς θα το εκλάβει ως απέχθεια κι απόρριψη. Δείξτε της ότι την αγαπάτε και τη θέλετε ακόμη και μην εστιάσετε στο θέμα των κιλών. Ρωτήστε τη πώς νιώθει, τι την απασχολεί, αν υπάρχει κάτι που την προβληματίζει και σταθείτε δίπλα της. Ίσως έτσι τη βοηθήσετε να διακρίνει το αγκάθι που κουβαλάει μέσα της κι αυτό να την οδηγήσει να ξεμπλέξει μόνη της το μπερδεμένο κουβάρι της.