Ημουν σε σχεση που η κοπελα δε το ελεγε αυτο. Σπανια την ακουγα να μου λεει το σε αγαπω. Η αποψη της ηταν, δε χρειαζεται να το λεει συνεχεια, οι πραξεις αρκουν.Χωρισαμε, αλλα αυτο που καταλαβα ειναι οτι ποτε δε με αγαπησε πραγματικα.Πλεον πιστευω οτι ειναι δυσκολο να πεις το σε αγαπω οταν δεν νοιωθεις πραγματικα αγαπη. Οπως οταν εχεις μια ιδεα και την πεις φωναχτα, ξαφνικα περνει μορφη και ειναι πιο "αληθινη", ετσι και το να πεις "Σε αγαπω" γινεται αληθινο, που ομως αν δε το πιστευεις τοτε ακουγεται κουφιο.Και νομιζω αρκετοι μπορουν να συμφωνησουν οτι αλλιως ακουγεται αυτη η φραση οταν πραγματικα υπαρχει αγαπη απο πισω, και αλλιως οταν ειναι για σταχτη στα ματια