Εξαρτάται τι βαφτίζεις ''άλλο μισό'': αν ως τέτοιο θεωρείς μία ουτοπία (ως συνήθως συμβαίνει) με λουλουδάκια, αστεράκια, έναν απίθανο άνθρωπο που θα ζήσεις μαζί του έναν παραμυθένιο κινηματογραφικό έρωτα μέσα στην απόλυτη ευτυχία, το γέλιο και τη χαρά, προφανώς και δεν υπάρχει και όλη αυτή η σύλληψη είναι μία ιστορία για αγρίους που πωλείται προς κατανάλωση από χαζορομαντικές ταινιούλες του Χόλυγουντ. Αν όμως ως ''άλλο μισό'' βαφτίσουμε έναν άνθρωπο που τελεί σε αρμονία με εμάς, έλκεται από εμάς σε όλα τα επίπεδα, και υπάρχει κοινό πεδίο προσέγγισης, προφανώς και υπάρχει, αλλά για να βρεθεί απαιτείται προεχόντως αυτογνωσία.
