Ωραίο παράδειγμα έφερες με τη συνάδελφο, επειδή βγάζει στην επιφάνεια κάτι που συζητήσαμε (και δεν ξέρω αν το σκέφτηκε κι εκείνη έτσι, πες της το άμα την δεις πάλι). Το ίδιο τους το παιδί είναι "μπλοκαρισμένο" σχετικά με την φυσικότητα του σεξ. Του φαίνεται "κακό" που οι γονείς του μπορεί να κάνουν σεξ! Και προσπαθεί ασυνείδητα ίσως να το "χαλάσει" για να επαναφέρει την τάξη ("οι γονείς μου είναι μόνο γονείς μου, κι όχι εραστές", αυτό που έλεγα παραπάνω). Αυτό είναι ένα στάδιο που όλοι περνούν σε κάποια ηλικία μικρή, πριν διαμορφώσουν ωριμότητα, πρόκειται για αμηχανία έναντι στο σεξ γενικώς (τα χασκογελάκια δημοτικού με τις αναφορές σε πέη και κόλπους), αλλά κι ένα υφέρπον ageism όπου το σεξ έχει ταυτιστεί με κάτι που κάνουν οι μικρές ηλικίες (αλλά όχι κι οι υπερβολικά μικρές). Η αντίληψη ότι υπάρχει μια "σωστή" ηλικία για σεξ, ή για ερωτική επιθυμία γενικότερα. Είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος που υπάρχει η κατακραυγή "βρε τον πορνόγερο!" άμα βλέπει κάτι ερωτικό κάποιος ηλικιωμένος, λες και άμα μεγαλώσει ο άνθρωπος κόβονται οι ερωτικές ορμές μαχαίρι, ξερω γω. (απάντηση, δεν κόβονται, μια χαρά λειτουργεί ο εγκέφαλος, άλλο αν το σώμα δεν πηγαίνει στα 80)Υποτίθεται όμως ότι στο γυμνάσιο έχει πια κατανοήσει ένας έφηβος ότι όπως everyone poops, έτσι και everyone fucks, επομένως γιατί όχι κι οι γονείς του! Η συνάδελφος επομένως αντί να σκαρφίζεται πώς θα επέμβει στη συμπτωματολογία (πώς θα διώξουν το παιδί για να κάνουν σεξ), να κοιτάξει να λύσει το μπλοκάρισμα του παιδιού σχετικά με το σεξ, ώστε και το ίδιο το παιδί αργότερα να μην έχει ταμπού και κολλήματα στην δική του ζωή και στη δική του οικογένεια. Γενικώς βέβαια κυκλοφορεί μια άπειρη μπουρδολογία εκεί έξω, ακόμα κι από παιδοψυχολόγους (ας πούμε συμβουλή να μην κάνει μπάνιο το παιδάκι ο γονιός του αντίθετου φύλου: οι μονογονεϊκές οικογένειες να φανταστώ θα βγάλουν σκουλήκια και ψείρες...) κι ο κόσμος δεν έχει μελετήσει αρκετά ώστε να μπορέσει να αμφισβητήσει και να δει ποιά εξ αυτών έχουν ρεαλιστική βάση, ποιά είναι ξεπερασμένα, ποιά επιδέχονται βελτίωσης, ποιά εφαρμόζουν μεν στον γείτονα, αλλά όχι στον ίδιο κλπ. Πράγματι οι διαφορετικές συνθήκες συντελλούν στο τι συμβουλές μπορούμε να δώσουμε εμείς στους άλλους (εξ ου και το έχω πάρει πατριωτικά εδώ, έχοντας μακρόχρονη εμπειρία γάμου και παιδιά) αλλά στη βάση του το θέμα είναι επιθυμίας. Θέλουμε να βρούμε λύσεις; Θα βρούμε κάποια στιγμή. Δεν θέλουμε; Δεν θα βρούμε ποτέ. Δεν σημαίνει ότι οι παντρεμένοι με παιδιά κάνουν λιγότερο ή λιγότερο ποιοτικό σεξ γενικότερα. Εγώ με τον άντρα μου πώς κάνουμε δηλαδή; Τι είμαστε, φτιαγμένοι από ντουρασελίνη; Σε διαβεβαιώ πως όχι. Απλώς μας απασχολεί, δεν το θεωρούμε επουσιώδες. Στα πράγματα που δίνουμε βαρύτητα γινόμαστε και καλοί. Έτσι πάει.
