Δε νομίζω πως τα διαζύγια οφείλονται σε αυτό που περιγράφεις, δηλαδή στο άγχος για τεκνοποίηση, αλλά στην ''κακή'' επιλογή συντρόφων: είναι πολύ διαφορετικό να μου αρέσει η Σούλα γιατί είναι και το top μωρό όταν κυκλοφορούμε, και πολύ διαφορετικό να μπούμε σε ένα σπίτι και τη βλέπω και να με βλέπει καθημερινά, με τα προβλήματα του γάμου που φθείρουν τη σχέση. Και η δική μου εμπειρία λέει πως τα ζητήματα στα οποία πρέπει να υπάρχει αρμονία σε ένα γάμο είναι ενίοτε πολύ πιο ''πεζά'' από το να είμαι εγώ ο γαμάτος τυπάς που τον βλέπουν οι φίλες της γυναίκας μου και χαζεύουν. Σε κάθε περίπτωση, το ''ψάχνω τον άνθρωπό μου για να παντρευτώ'', όταν δε βρίσκεται εύκολα, σε πολλές περιπτώσεις υποδηλώνει και μία έλλειψη αυτογνωσίας και υπερεκτίμησης του εαυτού μας...