Μαργαριταρούλα γι' αρχή δεν με λες εκδικητικό άτομο. :) Απλά εκεί στον παροξυσμό του πόνου και της απογοήτευσης θέλω να "χαλάσουν" οι καλές αναμνήσεις και για τον άλλον. Το ότι θα με πονούσε κάτι, είναι κάτι που αν τον ενδιέφερε - κι όχι λόγω τυψεων αλλά λόγω αγάπης - θα το ήξερε γιατί μιλάμε για αρκετά έξυπνα άτομα. Δεν μ' ενδιαφέρουν οι τύψεις του άλλου. Καθόλου όμως. Δεν με αφορούν και μ' ενοχλεί να μου λένε ότι μετάνιωσαν. Δεν γουστάρω. Μου ανεβάζει την πιεση. Γουστάρω την σιωπή από τις αρλούμπες.Ο πόνος μου, δεν είναι για να τον μοιράζομαι με όποιον με πλήγωσε γιατί προφανώς είναι σα να του ζητάω κάτι ενώ θέλω απλά να ξεχάσω. :) Να συνέλθω και να είμαι χαρούμενη και να μην σημαίνει τίποτα πλέον ο άλλος για μένα! Μ' ενδιαφέρει να είμαι εγώ καλά και να νιώθουν όμορφα όσα άτομα έχω στη ζωή μου και εχουν μια καλοσύνη που δεν πάει με ανταλλάγματα,συμφωνιες και όρους για να είναι από πάνω. :)Απλά εκείνη την στιγμή που νιώθω εκδικητική, όταν έρχονται και λένε ότι με ξεχώρισαν κτλ που δεν τα πιστεύουν προφανώς, ή εννοoύν σαν κορόιδο, ε θέλω να νομίζουν ότι κι εγώ τους δούλευα. Δεν θα μπω στην διαδικασία για να πάρω εκδικησεις γιατί δεν θέλουν κόπο, χρόνο και γιατί όντως κάνεις δεν θα μου επιβάλλει το ποια θα είμαι πέρα από εμένα την ίδια.Καλημέρα και καλή εβδομάδα παίδες. :)
