Αν του πετάς το δόλωμα (την ευάλωτη θέση, το τρωτό σημείο) δεν θα σου έρθει από το πουθενά! :DΚοιτα, ακόμα και σε αγαπημένα ζευγάρια θα έρθει ώρα που ο άλλος θα ψιλοπατήσει τα κουμπάκια σου/μου/του. Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι αψεγάδιαστοι (ούτε από δω, ούτε από κει). Συμβαινει. Πιο σοβαρό θεωρώ το άλλο που ανέφερα. Κάποιον που του βάζεις την ταμπέλα "πηδηχτόύλης θα ξένοπηδήξει " σιγουρα. Πι άνθρωποι τείνουν να δικαιώνουν αυτό που τους αποδίδεται. Έτσι λειτουργεί κι η λεκτική κακοποίηση: άμα από το πρωί ως το βράδυ σε λέω βλάκα, χοντρή, ανίκανη, στο τέλος θα γίνεις βλάκας, χοντρή, ανίκανη! Για τον λόγο αυτό και στην παιδαγωγική εστιάζει ο εκπαιδευτής στους θετικούς ενισχυτικές παρά στα αποτρεπτικά νουθετηματα και τις τιμωρίες. Τους συντρόφους μας αν μας ενδιαφέρει μα τους έχουμε σε πλαίσιο που καλύπτει τέτοιου είδους ανασφάλειες μας οφείλουμε επομένως να τους "εκπαιδεύσουμε" με αντίστοιχο τρόπο. Αυτά για την πλειοψηφία.Υπάρχουν και γυναίκες που νιώθουν τρύπια σιγουριά ότι δεν θα βρει καλύτερα που δεν ανησυχούν. Εκεί δεν χρειάζεται καμμία εκπαίδευση.Το γενικό συμπέρασμα πάντως είναι ότι δεν μπορείς μα υποχρεώσεις κάποιον μα φερθεί όπως εσυ θες. Άπαξ και το καταλαβει κάποιο άτομο εστιάζει πλέον στο να κάνει να θέλει ο άλλος να φερθεί όπως επιθυμεί ο πρώτος: τον φιλοτιμει.(Για την εξ. δηλαδή αναφέρει λεκτικά κι έξω λεκτικά ποσό όμορφα ενιωσε που ο άλλος αντιστάθηκε στον πειρασμό και ποσό περήφανη είμαι για εκείνον.)