Νομίζω ότι περισσότερο σε απασχολεί να δικαιολογήσεις/υποστηρίξεις, τρόπον τινά, την επιλογή (σου) αυτού του ατόμου, παρά να παραδεχτείς ότι έκανες μπιπ-λακία σε ότι αφορά τη διαχείριση της συγκεκριμένης σχέσης σου. Το δεύτερο ναι μεν δεν είναι αρεστό, αλλά σε βοηθάει να πεις "οκ, αναγνωρίζω στον εαυτό μου ότι έκανα μπιπ-λακία, τον συγχωρώ, πάμε παρακάτω τώρα".Ποιος σου είπε ότι πρέπει να κρατάμε κακία σε όλες τις σχέσεις μας που πήγαν άπατες; Οκ, αγάπησες. Δεν ευδοκίμησε, όχι γιατί ήταν μόνο αδύναμο το Άλλο μέρος, αλλά γιατί ήμασταν αδύναμοι και Εμείς. Οπότε, για κάποιο λόγο πήγαν άπατες αυτές οι σχέσεις. Εντοπίζουμε λοιπόν τον λόγο, τον αξιολογούμε, αν μπορούμε βελτιωνόμαστε, αρχειοθετούμε και συνεχίζουμε σε νέα κεφάλαια του βιβλίου της ζωής μας.Τα Απωθημένα δεν είναι Ιδανικά (λόγω... εχμμμ... βάθρου/εξιδανίκευσης το αναφέρω αυτό) και τα Ιδανικά δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε ως Απωθημένα, οκ;