Για να τα λες ετσι ειναι φανερο πως δεν εχεις υπαρξει σε τετοια θεση πολυ συχνα. Λιγοι ειναι αρκετα "ωριμοι" ωστε να μπορουν να εχουν την συμπεριφορα που περιγραφεις. Βασικα δεν ειναι θεμα ωριμοτητας, ειναι θεμα απελπισιας, γιατι πολυ ευκολοτερα ξεπερνας τετοιες καταστασεις αν εχεις περαση και μπορεις να βρεις την επομενη/επομενο, ενω οταν εχεις συνηθισει να εισαι χαμηλα στις προτεραιοτητες των αλλων σε πιανει απελπισια και αγγιστρωνεσαι απο αυτους γιατι βλεπεις μονο την επερχομενη μοναξια μπροστα σου.