Συμφωνώ και κατανοώ πλήρως τη ψυχολογία σου, αλλά δεν θαρρείς πως άδικα μαραζώνεις και χρόνια που λες πως υποφέρεις για κάτι που δεν αξίζει; Προσωπικά δεν μπορούσα να πιστέψω πως με τον πρώην μου θα χώριζα ποτέ. Στα δύσκολα όμως φάνηκε το ποιόν το καθενός και πόσο πραγματικά αγαπά και νοιάζεται το ταίρι του. Νιώθω τώρα λίγο καλύτερα που πέρασαν κοντά 8 μήνες. Σκέφτηκα πως αν με αγαπούσε αληθινά, δεν θα μου άφηνε το χέρι μέσα σε πένθος που βίωνα. Σκέψου πως αυτός/αυτή που αγαπά αληθινά κινεί γη και ουρανό και με καμία κυβέρνηση δεν αφήνει τον άνθρωπό του. Και τουλάχιστον δίνει μια εξήγηση βρε αδερφέ αν θέλει να χωρίσει, μιλάει, ξηγιέται στα χρόνια που ήταν μαζί με κάποιον άνθρωπο. Δεν τον διαγράφει μονοκονδυλιά.
