Εξ, με κούφανες, οφειλω να το παραδεχτώ. Δε μου βγαίνουν στο ζύγι, μάνα μου, αλλά πάρε κι εσύ τη μαντινάδα σου (μπας και καταλάβεις τι βλακειες ρωτάς) και πορευσου εν ειρήνη. Σκαναρισα τον γκομενοΑπ' την κορφή ως τα νυχιαΠήγα μαζί του για φαιΚι έναν καφέ τον ήπια Κι όπως τον γλυκοκοιταζαΜου φάνηκε μαναριΝομιζω το "πακέτο" τουΤο είχε για καμαριΛίγο φαντασιωθηκαΠώς θα 'ναι στο κρεβατιΜα μάλλον με καταλαβεΚαι μου κλεισε το ματι Ισως να φταίει που εσταζαΚαι μου 'τρεχαν τα σάλιαΚάτι για "κινκυ" πέταξεΚι έγινα, φίλοι, χάλια... Χάλια εξ... Μαύρα χάλια...