Κι όμως στην ουσία αυτό κάνουμε, το ναρκωνουμε. Όσο αρχίζουμε να τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας, δε του δίνουμε τροφή κι αυτο απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εμφανιστεί ξανά. Μια σοφή φράση που διάβασα προσπαθώντας να βρω απαντήσεις για τον εθισμό που ανέφερα στο κείμενο που αφορούσε την αποχή, έλεγε πως δεν έχει σημασία πόσο καιρό, ίσως και χρόνια, μπορεί να απεχουμε, αύριο μπορεί να ξανακυλησουμε. Απεχουμε δηλαδή μόνο μια μέρα από την επιστροφή -καταστροφή. Θα ζει για πάντα μέσα μας αλλά από θηρίο που το βλέπαμε κάποτε τώρα το βλέπουμε σαν κουνούπι, με την πρώτη ευκαιρία όμως θα γιγαντωθει ξανά. Κάπως έτσι και με την κατάθλιψη την προσπερναμε με πράξεις όπως είπες αλλά θα είναι πάντα εκεί για να μας προσφέρει τις υπηρεσίες της όταν της το επιστρέψουμε.. Αδιαφορίας και ούτε καλημέρα λοιπόν.. Καλές γιορτές :)