Έχεις απόλυτο δίκιο: όσοι είναι μόνοι, είναι κάποιοι προβληματικοί στερούμενοι δεξιοτήτων, που χρήζουν ψυχανάλυσης, υποστήριξης, να μη σου πω και εξορκισμού. Επειδή όταν κάποιος πεινάει, περιμένει να του δώσεις ένα κομμάτι ψωμί, όχι να του αναπτύξεις θεωρίες για την καταπολέμηση της φτώχιας και επειδή αναφέρεις ότι έχεις γνωστούς που ανήκουν στην παραπάνω ομάδα των τρισκατάρατων μόνων που κλαίγονται, θα σου κάνω μία απλή ερώτηση: πόσες φορές κάλεσες έναν μόνο ώστε να του προσφέρεις ένα ''κομμάτι ψωμί'';