Σε έχει πιάσει υστερία. Λογικό, όμως πίστεψέ με, οι πανελλήνιες δεν είναι το μόνο από το οποίο καθορίζεται το μέλλον σου. Πόσα παιδιά πέρασαν αλλου και μετά τελείωσαν και δεύτερη σχολή, αυτή που ήθελαν αρχικά. Αν το θες πολύ, θα τη βρεις την άκρη. Μην αγχώνεσαι, να τρέφεται σωστά, να κοιμάσαι, να έχεις πρόγραμμα και όλα θα πάνε καλά. Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν έχεις μελετήσει τα προγράμματα σπουδών των σχολών ψυχολογίας θα σου έλεγα να το κάνεις. Για να ξέρεις λίγο με ποιον μιλάς,εγραψα σχεδόν 19 στις πανελλήνιες, έβαλα παιδαγωγικό το οποίο και ολοκλήρωσα, όμως είχα καψούρα για ψυχολογια. Είχα αποφασίσει με το τέλος των σπουδών να δώσω κατατακτήριες.Ομως λίγο με τα μαθήματα ψυχολογίας της σχολής μου, λίγο με κάποια άλλα που είδα σε σεμινάρια, λίγο με αυτά που διάβαζα για κατατακτήριες,κατάλαβα πως δε μου αρεσε καθόλου. Και τελικά δεν πήγα να δωσω. Ειναι μια φουλ θεωρητική σχολή στην Ελλάδα, που απλά παπαγαλιζεις θεωρίες και που κανεις ελάχιστη πρακτικη, βγαίνοντας ένας ψυχολόγος χωρίς ειδίκευση σε κάποια προσέγγιση (πχ προσωποκεντρική, γνωστική συμπεριφορικη κτλ.) και το κυριοτερο χωρίς επαρκή κλινική εμπειρια. Αν πας εκεί, και όντως θες να γίνεις κάποια, αν όντως θες να βοηθήσεις, και όχι απλά να ανοίξεις ένα γραφείο που θα συμβουλεύεις ουσιαστικά τον κάθε ένα με αμπελοφυλλοσοφιες, να ξέρεις πως θα χρειαστείς το λιγότερο ένα μεταπτυχιακό (βασικά πάνω από ένα γιατί ακριβώς σκοπός είναι να αποκτήσεις εξειδίκευση που η σχολή δε σας παρέχει) και ώρες κλινικής εμπειριας πάνω σε αυτό που επέλεξες να εξειδικευτεις. Αν με ρωτάς, ελάχιστοι ψυχολόγοι το κανουν αυτό καθώς σε λίγα γραφεία θα δεις να αναφέρουν πως έχουν εξειδικευτει κάπου και πως αναλαμβάνουν μόνο τάδε περιπτώσεις. Οι περισσότεροι είναι απλά όπως έχω ξαναγράψει για πάσα νόσο και μαλακία.
