Και όσοι σχολιάζουν, θα προσέθετα, απλοί καθημερινοί άνθρωποι είναι. Που ίσως να έχουν κάνει τα ίδια λάθη με όσα διαβάζουν στις εξομολογήσεις, τα ίδια σφάλματα, ακόμη και το ίδιο ''κακό'' σε άλλους, και να θέλουν με την άποψή τους να ''συνδράμουν'' έναν άγνωστο στο μέτρο του δυνατού. Σε σχέση με την αδυναμία ''ανοίγματος'' προς αποφυγή χαρακτηρισμού: η δική μου εμπειρία λέει πως όταν αναφέρεις ένα πρόβλημά σου, αν ο άλλος δεν το έχει βιώσει, δεν μπορεί να εκφέρει άποψη. Συμφωνώ πάντως πως δε χαίρεται κανείς με τη χαρά του άλλου, αντιθέτως λυπάται και μάλιστα βαθύτατα. Τέλος, η ευτυχία είναι ''στιγμές'' και τίποτε περισσότερο. Και όσο χρήσιμα και να είναι τα υλικά αγαθά, δε φθάνουν ποτέ μόνον αυτά.Καλή χρονιά να έχεις.
