Έχω κι εγώ μια όμορφη σχέση αγάπης με τα λαμπάκια του δέντρου κι ας μην παίζουν μουσική πια. Κάθε παραμονή σβήνω όλα τα φώτα και χάνομαι μέσα τους καθώς αναβοσβήνουν. Είναι η δική μου στιγμή απόλυτης ευτυχίας παρόλο που πολλές φορές συνοδεύεται με δάκρυα. Και ναι τότε γίνονται “έμψυχα”. Σε ευχαριστώ γι αυτήν την εξομολόγηση.
