Ασχέτως φύλου,φρονώ ότι ισχύουν περίπου τα παρακάτω:-Καθένας μπορεί να έχει μία ''υπερεκτίμηση'' του εαυτού του: το έχω δει και σε άντρες, δεν είναι αποκλειστικότητα των γυναικών, και μάλιστα σε τραγικό βαθμό σε ορισμένους. Οφείλεται σε πολλούς λόγους, αλλά υπερεκτιμώντας με, δε σημαίνει ότι θα βρω τελικά και αυτό που νομίζω ότι ''αξίζω''. - Η έννοια του ''καλού παιδιού'' είναι γελοία και μόνο όταν την ακούω, γιατί ''όλοι χωράνε'' και διότι στη δική μου εκτίμηση αναφέρεται κυρίως σε ένα γλοιώδη τύπο που κάνει τα πάντα μπας και πείσει ότι αξίζει της προσοχής μίας γυναίκας. -Το ποιος είναι ο ''χειρότερος'' και ο ''καλύτερος'', εμπεριέχει μία υποκειμενικότητα αναλόγως με τις προτιμήσεις καθενός. Δεν κάνουν όλοι για όλους, ούτε το ''καλύτερο'' - με τα δικά σου ''αντικειμενικά'' (;;;)κριτήρια- είναι το ''καλύτερο'' για κάποιον άλλο. Τέλος, μη νομίζεις ότι ακόμη και πραγματικά να είναι κάποιος ''καλός'' θα γίνει ''ανάρπαστος'' εξ αυτού του λόγου και μόνο: καμία φορά οι άνθρωποι έχουμε ένα περιορισμένο ''βάρος ανθρώπου'' το οποίο μπορούμε να ''σηκώσουμε''. Καλή χρονιά.