Ζω ακριβώς την ίδια κατάσταση. Δεν περνά η ζωή με μοναξιά. Βασικά, αυτό δεν είναι ζωή, είναι απλά επιβίωση. Να γυρνάς στο σπίτι από την δουλειά και να μην έχεις κάποιον να μοιραστείς την χαρά σου ή την στεναχώρια σου. Να κοιμάσαι και να ξυπνάς μόνος/η σου. Πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μάλιστα έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι να παραιτηθώ από μια εξαιρετική δουλειά για να γυρίσω στην Ελλάδα με την ελπίδα μήπως τυχόν τα πράγματα καλυτερεύσουν.Αλλά ποιος μας εγγυάται πως στην Ελλάδα, θα είμαστε καλύτερα; Υπομονή φίλε μου, μακάρι το 2019 να μας φέρει και σε μας τον άνθρωπό μας. Καλή χρόνιά και όλα να μας πάνε καλά!