Ουσιαστική εξομολόγηση. Πολλά θέματα θέτεις, θα σου πω εν συνόψει τα εξής όσο πιο περιεκτικά γίνεται:-Έχω περάσει αυτό που περιγράφεις με ένα άτομο που παραλίγο να μοιραστώ τη ζωή μου και με είχε ενημερώσει ότι έχει ένα θέμα υπογονιμότητας: δεν με απέτρεψε από το να την θέλω, γιατί εν αρχή ην ο σύντροφος. Άρα, να χαίρεσαι καταρχήν που υπάρχει ένας άντρας που σε στηρίζει και θέλει ΕΣΕΝΑ και όχι μία κουνέλα, όποια και να ήταν. -Τα παιδιά δεν είναι ''τρόπαια'' για να τα επιδεικνύουμε στους γύρω και να νιώθουμε μειονεκτικά σε σχέση με εκείνους. -Θεωρώ ότι γονιός δεν είναι μόνον εκείνος που γεννά, αλλά και εκείνος που μεγαλώνει. Όσο αδόκιμο και αν ακουστεί, κάπως έτσι είναι και με τα κατοικίδιά μας.-Τέλος, μολονότι άλλος είναι ο σκοπός της εξομολόγησής σου, αν εσύ ούσα έγγαμη νιώθεις ''ξένη'' σε σχέση με τα ζευγάρια με παιδιά, μπορεί να αντιληφθεί κάποιος πώς νιώθουν οι ελεύθεροι που περιβάλλονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από παντρεμένους (μη ή χωρίς παιδιά);Εύχομαι από καρδιά ό,τι το καλύτερο. Και να μην υποτιμάς την αξία της παρουσίας του άντρα σου στη ζωή σου.