Είναι δύσκολο πολύ να μεγαλώνεις ένα παιδάκι. Θέλει πολύ χρήμα, πολύ χρόνο και πολλές προσωπικές θυσίες. Και κυρίως θέλει την απόλυτη στήριξη των γονιών σου / σας. Αν την έχεις δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Και τις σπουδές σου συνεχίζεις κανονικά και το παιδί μεγαλώνει μια χαρά με τόσους ανθρώπους γύρω του. Μπορεί να χαρούν πολύ κιόλας. Αν δεν την έχεις όμως, ξεκινάτε έναν τεράστιο αγώνα για τον οποίο πρέπει να είσαι προετοιμασμένη και συνειδητοποιημένη. Και ναι, φυσικά λογικό θα ήταν να μείνετε μαζί και για γραφειοκρατικούς λόγους να κάνετε έναν γάμο, χωρίς να χρειάζεται βέβαια να ξοδέψετε ούτε σεντ παραπάνω από αυτά των χαρτοσήμων κλπ. Η αναγνώριση τέκνου εκτός γάμου είναι γολγοθάς στην Ελλάδα. Εκτός αν φυσικά θέλετε τα σόγια κάτι άλλο.Υ.Γ. Για την έκτρωση εξάλλου (που εμένα με στεναχωρεί και μόνο ως λέξη γιατί εγώ δυστυχώς έχω χάσει άθελά μου εμβρυάκια) και ως επιλογή να την σκεφτόσουν, νομίζω είναι πλέον αργά. Το έμβρυο είναι πλέον ανθρωπάκι με χεράκια, ποδαράκια κλπ και νομικά απαγορεύεται μετά τη 12η βδομάδα κύησης που όπως τα περιγράφεις, υποθέτω την έχεις πλέον ξεπεράσει. Επίσης οπωσδήποτε να πάτε σε έναν γυναικολόγο να σε κοιτάξει και να επιβεβαιώσει την καλή έκβαση της εγκυμοσήνης. Από το θετικό τεστ μέχρι αποκτώ παιδί υπάρχει κάποια απόσταση. Μην το αναλύω εδώ πέρα. Είναι και θέμα της δικής σου υγείας και έχεις ήδη αργήσει!