Εάν αφήναμε όλοι και όλες τις ψυχολογικές και βιολογικές μας ανάγκες στη φορά, και δη να τις διοχετεύουμε στους άλλους, θα είχαμε γίνει ζούγκλα. Αυτό που λέω είναι ακριβώς να μην αγνοήσει (πράγμα που ακριβώς κάνει ο εξομολογούμενος), αλλά να κάνει γενική αναθεώρηση του πως βλέπει τον εαυτό του, τις γυναίκες, το ρόλο που έχουν στη ζωή του, το τί θέλει από εκείνες, κτλ. Το να παραδέχεται ότι είναι "ενοχλητικός, creepy, stalker, πεινασμένος" για μένα είναι πολύ τρομακτικό. Κάπως έτσι ξεκινούν και οι βιασμοί. Με ανθρώπους που πάνε να ικανοποιήσουν τις βιολογικές τους ανάγκες και δεν δέχονται το "όχι" ως απάντηση.