Εγώ μίλησα για ηττοπάθεια σε προηγούμενη εξομολόγηση περί μόνων ανθρώπων και ντροπαλων. Καταρχάς με προβληματικους δε θα κάτσω να ασχοληθώ ποτέ μου, δε θα βάλω κι άλλον μπελλα στο κεφάλι μου, όποτε προφανώς και αδιαφορώ. Τον ολομόναχο άνθρωπο-εσωστρεφη-ντροπαλο δε θα τον πάρουμε και από το χεράκι να του πούμε έλα να γίνουμε φίλοι. Στις ανθρώπινες σχέσεις απαιτείται προσπάθεια και κατανόηση. Όσο ντροπαλός και εσωστρεφης να είσαι πρέπει κι εσύ να δώσεις ευκαιρίες στον άλλον να σε γνωρίσει και να σε βάλει σε μια παρέα. Επίσης, μεταξύ φίλων δε χωράνε ντροπες, και βοήθεια θα ζητήσεις και την καρδιά σου θα ανοίξεις και λάθη θα παραδεχθεις και και και. Την πικρία σας να την πείτε όταν έχετε προσπαθήσει αρκετά να πλησιάσετε τους άλλους και σας απέρριψαν. Δε θα μυρίζουμε τα νύχια μας κι εμείς πάντα αν είστε ντροπαλοί ή απόμακροι και ψιλομυτηδες. Θες παρέα; θες σχέση; Βγες έξω πες μια καλημέρα πρότεινε μια βόλτα στο συμφοιτητή σου πχ μη τα περιμένετε όλα από τους άλλους.